Στο μυαλό του σύγχρονου άνδρα

441
Στο μυαλό του σύγχρονου άνδρα

Σε πάει στα πιο ψαγμένα μέρη, ξέρει τα trends του αύριο και όλο τον κατάλογο του Netflix. Ο σύγχρονος άνδρας μοιάζει τέλειος αλλά όχι έτοιμος για δέσμευση. Κι ενώ εσύ αναρωτιέσαι γιατί, εμείς ζητήσαμε από τον Παναγιώτη Μένεγο εξηγήσεις.

Nα ανεβοκατέβεις το φοβερό συναισθηματικό rollercoaster μεταξύ της ευπρόσδεκτης ευδαιμονίας που συνοδεύει τη φράση «Καινούργιος δίσκος Ντέιβιντ Μπάουι» και των συνταρακτικών νέων του θανάτου του, του θανάτου του πιο σημαντικού αρσενικού icon των τελευταίων 50 χρόνων (ακριβώς γιατί δεν ήταν αυστηρά «αρσενικό»).
Να παρακολουθήσεις τις εκλογές της ΝΔ. #metonkyriako ή απέναντί του; Μεγάλες προσδοκίες ή «ευχαριστώ, δεν θα πάρω»;
Να υποδεχτείς τα νέα για τον ερχομό του Netflix στην Ελλάδα και να ξεψαχνίσεις τον κατάλογό του μόνο και μόνο για την ομαλή προσαρμογή του όρου «Netflix and Chill» στα ελληνικά (άσε που έχει κι εκείνο το ντοκιμαντέρ για τη σαϊεντολογία που έδειξε πέρυσι το  ΗΒΟ και δεν είχες προλάβει να δεις).
Να σπεύσεις για τον καινούργιο Ταραντίνο στις αίθουσες, πάνω που κόπασε η νοσταλγική ρετροσπεκτίβα για το Star Wars, λίγο πριν σκάσει το The Revenant και αρχίσουν να πέφτουν τα πρώτα στοιχήματα για τα οσκαρικά αγαλματάκια.
Να ζήσεις τις τελευταίες ημέρες του προέδρου Ομπάμα ενώ εμφανίζεται και το καινούργιο τρέιλερ του House of Cards με το «διάδοχό» του Κέβιν Σπέισι ως Φρανκ Άντεργουντ.
Να χαμογελάσεις που οι LCD Soundsystem ξαναβγαίνουν στο δρόμο. Και που οι Guns N’ Roses επανενώνονται. Και αν για τους δεύτερους δεν θα σε φτάσει ένα προεφηβικό σπυρί στο Coachella, για τους πρώτους δεν επιβάλλεται να τιμήσεις τα ένδοξα 20s σου με ένα ταξίδι σε ευρωπαϊκό φεστιβάλ;
Να βρεις τρόπο να ξεπεράσεις τα capital controls για τις χειμερινές εκπτώσεις του All Saints, τι θα βάλουμε φέτος;
Να μη χάσεις καμία βεγγέρα στο Galaxy της Σταδίου, εκεί που διαλύεται σε κάθε «βάλε άλλο ένα» όποια υποψία resolution για τη νέα χρονιά.
Να ξεκινήσεις εκείνο το πρότζεκτ που ανέβαλες κουρασμένος πριν τα Χριστούγεννα, φέτος θα είσαι εφευρετικός.
Να ενημερωθείς αν άνοιξε κάποιο καινούργιο nose to tail κρεατάδικο ή να κερδίσεις το στοίχημα του φετινού χειμώνα και να καθήσεις σε ένα από τα έντεκα σκαμπό του Sushimou στο Σύνταγμα;
Να παρακαλάς να χάσει επιτέλους ο Ολυμπιακός, να τιμήσεις το διαρκείας σου στη δεύτερη φάση της Ευρωλίγκας, να έχεις το μάτι σου ανοιχτό για να ξέρεις τι έκανε ο Αντετοκούνμπο τα ξημερώματα στο NBA…
 …Και η λίστα με όλα αυτά τα δευτερεύουσας σημασίας πράγματα που δίνουν λίγο παραπάνω πρωτεύουσα αξία στη ζωή μας είναι ατέλειωτη, χωρίς να πάμε μακριά -πιάνοντας μόνο τις πρώτες μέρες της πάντα τραυματικής μεταεορταστικής καθημερινότητας. «Πφφφ, χιψτεριές», ακούω τη μουρμούρα, αντικρίζω την επιτιμητική γκριμάτσα. Τις ξεπερνάω, δεν έχουμε 2010 που, ξεκάθαρα «Μένοντας Βαλκάνια», χαρακτηρίζαμε «χιψτερικό» οτιδήποτε κάνει ο μέσος άνδρας στο δυτικό κόσμο. Όμως (όχι και τόσο) ξαφνικά, αφού εξαντλήθηκαν όλα τα πιθανά προθέματα στο sexual (από το metro- στο retro- κι από το lumber- στο sapio-), τα κορίτσια που έχουν ήδη γίνει γυναίκες αποφάσισαν ότι τα αγόρια που μια ζωή πασχίζουμε να γίνουμε άνδρες είμαστε «πολύπλοκοι», «πολυάσχολοι», «παραπολυμοντέρνοι». Ένας μαυροπουκαμισάς ονόματι Στιβακτάκης κερδίζει τα 15.000 likes δημοσιότητας που του αναλογούν και αναδεικνύεται σε λαϊκό σεξ σύμβολο μιας χρήσης, τα ξένα γυναικεία περιοδικά κυκλοφορούν με τίτλους Τα βάσανα του να βγαίνεις με το μοντέρνο άνδρα, ενώ όταν κλείνει η πόρτα των μίτινγκ στα αντίστοιχα ελληνικά έχει παρθεί  η απόφαση να ρωτήσουν τους άνδρες φίλους τους:
 «Είστε όλοι μοντέρνοι μέχρι να βρεθεί η μία, οπότε μεταμορφώνεστε σε old school, ή υπάρχουν οι Βένετοι και οι Πράσινοι κι εμείς πρέπει να διαλέξουμε;»
ADD, κορίτσια. Attention Deficit Disorder. Σύνδρομο Διάσπασης Προσοχής -η μεγάλη πάθηση της εποχής. Βγαίνει και σε σχεσικό; Βγαίνει, ναι. Και δεν έχει να κάνει με την πληθώρα επιλογών συντρόφου. Έχει να κάνει με την πληθώρα επιλογών που σου δίνει η σύγχρονη ζωή. (Οk, αυτό ήταν βαρύγδουπο, επαναδιατυπώνω). Έχει να κάνει με την πληθώρα επιλογών τις οποίες ψυχαναγκαζόμαστε να ακολουθούμε για να ενσαρκώνουμε το πρότυπο του «μοντέρνου άνδρα». Γιατί τα κακώς -κάκιστα, θα υπερθεματίσουμε- παγιωμένα κονωνικά πρότυπα που πολεμάτε δικαίως με δεκαετίες φεμινιστικής επαγρύπνησης έχουν και μια ανάποδη δεύτερη ανάγνωση, σαφώς λιγότερο εμφανή. Ο μοντέρνος άνδρας, ας πούμε, εκεί γύρω που περνάει τον κάβο της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του έχει πολύ μεγαλύτερο άγχος να είναι (και να μοιάζει) «νέος». Τουλάχιστον μέχρι πρότινος, τουλάχιστον μέχρι να αλλάξει για πολλοστή φορά το φύλλο και η βιομηχανία της γυναικείας συμπεριφοράς ξαναστραφεί (;) στον old school τύπο που ξέρει να σου πει (και να διορθώσει) γιατί στάζει νερά το πλυντήριο ή έστω να κάνει αφαλάτωση στην εσπρεσιέρα ή ακόμα να κάνει μια εξπρές ανάλυση του μπεστ σέλερ Πόλη στις φλόγες, πάνω σε κάποια μπάρα κέρδιζε τις εντυπώσεις.
Κι ακόμα τις κερδίζει, θαρρώ. Έτσι κι αλλιώς η επικοινωνία των δύο φύλων βασίζεται σε κάποιους αρχετυπικούς κανόνες που δεν κλονίζονται με τίποτα. Στην αρχή που «η φλόγα σβήνεται με βενζίνη» δεν υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Σταδιακά (ένας φίλος λέει «όλα 3-6 μήνες διαρκούν πραγματικά» -σωστά μαντέψατε, είναι single) όμως κι εμείς θέλουμε να επιστρέψουμε στα ενδιαφέροντά μας που ίσως λίγο παραμελήσαμε στη δίνη του «μοντέρνου έρωτα». Κι εσείς, φυσικά, θυμάστε ότι κάποια στιγμή δεν φτάνουν μόνο οι γουντιαλενικοί περίπατοι στην Πλάκα αλλά χρειάζονται και σαφείς ενδείξεις ότι έχετε να κάνετε με κάποιο alpha male. Φαντάζομαι ότι ισχύει και το αντίθετο αλλά εμένα για την ανδρική πλευρά μου ζήτησαν να γράψω, οπότε ας φανεί λίγο επιεικές το Ανώτατο Δικαστήριο για Σεξιστικά Εγκλήματα.
Οι άνδρες, αυτά τα εξελιγμένα αλλά τελικά τόσο φριχτά προβλέψιμα θηλαστικά, από μια ηλικία και μετά χωρίζονται στους συμβιβασμένους και στους φαντασιόπληκτους. Οι πρώτοι (κάνοντας μια πραγματιστική εκτίμηση των καταστάσεων ή υποκύπτοντας στην πίεση που κυρίως οι ίδιοι υποβάλλουν τους εαυτούς τους) κάνουν σχέσεις, παντρεύονται, χαρίζουν στην ανθρωπότητα τις χαριτωμένες ρέπλικές τους που λέγονται παιδιά και δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν τα βράδια επειδή κλαίνε/βγαίνουν πρώτα ραντεβού/γυρίζουν μεθυσμένα ξημερώματα. Οι δεύτεροι βολεύονται κυνηγώντας τη φαντασίωση μιας ζωής που συνεχώς κυνηγάει την ουρά της και επηρεάζεται από ταινίες, βιβλία, τραγούδια και εκλάμψεις «μπονβιβερισμού» (ενίοτε και ασωτίας), εκσυγχρονίζοντας διαρκώς το λειτουργικό του προγράμματος «πρόβλημα δέσμευσης» που έχει απασχολήσει τόσες και τόσες φορές τις σελίδες του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας.
Αφού με ρωτάτε, αυτός είναι ο πραγματικός διαχωρισμός. Ανάμεσα σε συγκοινωνούντα δοχεία, όμως. Γιατί, μπορεί όχι εύκολα -ούτε οριστικά-, οι «συμβιβασμένοι» γίνονται «φαντασιόπληκτοι» και τούμπαλιν σε μια αέναη διαδικασία. Που σταματάει μόλις το dating από μια ελεύθερη δραστηριότητα στο καλεντάρι της εβδομάδας του «μοντέρνου άνδρα» βρει ψαχνό και καρφωθεί. Και τότε η λίστα που σε ενδιαφέρει για τον επόμενο καιρό δεν είναι «τα δέκα πιο έξυπνα apps για την ταμπλέτα σου» ή οι «δώδεκα πιο πολυτελείς επανεκδόσεις βινυλίων για το 2016» αλλά τα «δεκαεφτά πιο χαζά πράγματα που μπορείς να κάνεις μαζί της όντας σκληροπυρηνικά ερωτευμένος». Όπως τα ξέρατε, δηλαδή. Όπως συνέβαιναν πάντα, απλά τώρα έχουμε πιο έξυπνα τηλέφωνα.
Πηγή: marieclaire